W tej klasyfikacji wyróżnia się homopolimery zbudowane z jednego rodzaju monomeru (zazwyczaj > 1000) (np. polietylen czy poli(chlorek winylu)) i kopolimery, w skład których wchodzą dwa lub więcej rodzajów powtarzających się monomerów (np. poli \( [ \)etylen \( -co- \)(octan winylu) \( ] \). W zależności od liczby rodzajów monomerów, kopolimery można podzielić na bipolimery (zbudowane z dwóch rodzajów monomerów), terpolimery (trzy rodzaje monomerów budują polimer) i kwaterpolimery (cztery rodzaje monomerów). Natomiast w zależności od sposobu łączenia się monomerów kopolimery dzieli się na: naprzemienne, (stereo)blokowe, szczepione, statystyczne, okresowe i gradientowe ( Rys. 1 ).

W kopolimerach statystycznych kolejność dwóch lub więcej różnych rodzajów monomerów jest zgodna z regułą statystyczną (np. statystyką Markova zerowego, pierwszego, drugiego lub wyższego rzędu [1]).

Kopolimery naprzemienne zawierają dwa rodzaje monomerów, które występują naprzemiennie w szkielecie polimeru.

Kopolimery blokowe zawierają w łańcuchu szkieletu długie fragmenty zbudowane z monomerów danego rodzaju. Na przykład dwublokowe kopolimery zawierają dwa rodzaje długich fragmentów (bloków). Polimer stereoblokowy to polimer blokowy, w którym bloki różnią się jedynie taktycznością monomerów .

Kopolimery szczepione to polimery rozgałęzione zawierające liniowy szkielet, do którego przyłączone są rozgałęzienia, które mogą być rozmieszczone jednorodnie lub niejednorodnie ( Rys. 2 ). W kopolimerach szczepionych losowo identyczne rozgałęzienia są rozmieszczone losowo wzdłuż szkieletu polimeru. W zwykłym kopolimerze szczepionym identyczne rozgałęzienia są rozmieszczone równo wzdłuż szkieletu polimeru. W grzebieniowych i szczotkowych kopolimerach szczepionych identyczne rozgałęzienia są rozmieszczone identycznie wzdłuż, odpowiednio, jednej lub dwóch stron szkieletu polimeru. W pozostałych dwóch typach kopolimerów szczepionych występuje jeden (gwiaździsty kopolimer szczepiony) lub dwa trójfunkcyjne punkty (atomy) rozgałęzień. Gwiazdowy kopolimer szczepiony zawiera kilka liniowych łańcuchów polimerowych przymocowanych w centralnym punkcie. W kopolimerach szczepionych zarówno łańcuch główny, jak i łańcuchy boczne mogą być homopolimerami lub kopolimerami, które różnią się od siebie składem lub naturą chemiczną. Jednym z bardziej znanych przykładów jest polistyren wysokoudarowy, w skład którego wchodzi szkielet z polistyrenu i rozgałęzienia z polibutadienu.

Kopolimery okresowe są polimerami, w których ułożenie trzech lub większej liczby rodzajów monomerów regularnie powtarza się wzdłuż łańcucha. Natomiast, w kopolimerach gradientowych rodzaj występujących monomerów, z przeważnie jednego rodzaju do przeważnie drugiego rodzaju, zmienia się stopniowo w sposób ciągły wzdłuż szkieletu polimeru. W przypadku bipolimeru oznacza to, że zawartość jednego monomeru wzrasta, a drugiego maleje wzdłuż łańcucha. Przy takiej zmianie składu kopolimeru obserwuje się słabsze siły odpychania w łańcuchu i między łańcuchami.